Bir gün, minik Ayşe, anne ve babası ile birlikte parkta oynarken kuşların cıvıltısını duydu. O kadar güzeldi ki, bir kuşun ona doğru uçtuğunu düşündü. Ancak, kuş yerine acı bir haberle karşılaştı: Sevgili dedesi, kalp krizi geçirmiş ve hayatını kaybetmişti.
Ayşe, dedesinin nereye gittiğini, ne zaman döneceğini merak etti. Annesi ona, dedesinin öldüğünü ve artık geri dönmeyeceğini söyledi. Ayşe’nin yüzündeki ifade değişti, gözleri dolmaya başladı. Ölümün ne olduğunu anlamaya çalıştı ve annesi ona şöyle anlattı:
“Ölüm, bedenimizin artık çalışmayı bıraktığı bir durumdur. Her canlı varlık bir gün ölecektir. Ölüm, acı bir şeydir ve üzücü olabilir. Ancak, deden seni her zaman sevdi ve sen de onu her zaman sevebilirsin. Hatıralarını canlı tutabilir ve onunla ilgili güzel şeyler düşünebilirsin. Böylece onunla her zaman birlikte olabilirsin.”
Ayşe, annesinin söylediklerine kulak verdi ve ölümün ne olduğunu daha iyi anladı. Dedeyle ilgili hatıralarını canlı tutmaya karar verdi ve onu asla unutmayacağına söz verdi.
Ölüm, hayatın bir gerçeğidir ve herkesin karşılaşabileceği bir durumdur. Ancak, sevdiklerimizle ilgili güzel anılarımızı canlı tutarak, onların her zaman bizimle olduğunu hissedebiliriz. Ayşe, dedesiyle ilgili hatıralarını hep canlı tuttu ve onunla olan bağını hiç kaybetmedi.
